Kim jest Andrzej Korzyński - twórca Franka Kimono?

Ten kompozytor, aranżer, organista i pianista urodził się 2 marca 1940 roku w Warszawie. Maj±c 23 lata ukończył stołeczn± Państwow± Wyższ± Szkołę Muzyczn±: uczeń prof. Kazimierza Sikorskiego, studiował kompozycję i dyrygenturę. Prac± dyplomow± Korzyńskiego była mikroopera radiowa "Klucz". Choć w±tły, ów zwi±zek z radiem zadecydował w następnym roku o podjęciu przezeń pracy zawodowej w Polskim Radiu i Telewizji, na stanowisku o dumnej nazwie "główny specjalista w Redakcji Muzycznej".

Zachęcony wcze¶niejszymi sukcesami w kabarecie "Manekin" studenckiego klubu "Largactil" w Warszawie, Korzyński zakłada zespół Ricercar 64 specjalizuj±cy się w nagraniach muzyki instrumentalnej. Ten pierwowzór powstałego dwana¶cie lat póĽniej Arp Life towarzyszył w nagraniach Piotrowi Szczepanikowi, dużo nagrywaj±c samodzielnie.

Korzyński organizuje przy "Popołudnio z młodo¶ci±" redakcję muzyczn±, która rozpoczyna działalno¶ć 1 wrze¶nia 1956 roku, pod nazw± Młodzieżowe Studio "Rytm". Każd± z firmowych audycji poprzedza odt±d skomponowany przez Andrzeja Korzyńskiego charakterystyczny i chwytliwy sygnał muzyczny.

Nieco wcze¶niej Korzyński komponuje dla Piotra Szczepanika "Zabawę Podmiejsk±" oraz Radiow± Piosenke Roku 1965 - "Żółte Kalendarze". W krótkim czasie na listy przebojów trafia najpierw kilka, a potem kilkana¶cie piosenek tego twórcy, rodzi się swoista "moda" w piosenkarskim ¶wiatku: ¶piewasz co¶ Korzyńskiego - znaczy wiesz, o co chodzi w branży.

Ogromn± większo¶ć tych utworów Andrzej Korzyński skomponował do tekstów Andrzeja Tylczyńskiego. "Staramy się tworzyć piosenki - powiedzieli obydwaj Andrzejowie w wywiadzie dla "¦piewajmy i Tańczymy" (w maju 1967 roku) - które spełniaj± podstawowy warunek: mog± towarzyszyć każdemu odbiorcy w jego codziennych rado¶ciach i kłopotach. Przebój musi jednak mieć duże walory artystyczne. Nie zgadzamy się z opini±, która twierdzi, że piosenki należy dzielić na dwa gatunki - piosenkę artystyczn±, ambitn±, która jednak z trudno¶ci± trafia do przeciętnego odbiorcy i piosenkę komercyjn±. Piosenka niezależnie od tego, jakim mianem j± okre¶limy, musi być zawsze utrzymana we współczesnym stylu, nowocze¶nie opracowana i wykonana."

Równolegle z piosenk±, Andrzej Korzyński zaczyna się interesować większymi formami, przede wszystkim muzyk± filmow±. Debiutuje w 1967 roku jako twórca ilustracji do dwóch filmów telewizyjnych ("Pavoncello" i "Pie¶ń triumfuj±cej miło¶ci"), jego pierwszym dziełem wielkoekranowym jest w następnym roku "Wszystko na sprzedaż" Andrzeja Wajdy - reżysera, z którym Korzyński będzie rozumiał się najlepiej; tak w każdym razie można s±dzić na podstawie wspólnych tytułów: "Polowanie na muchy", "Brzezina", "Człowiek z marmuru" czy nagrodzony w Cannes "Człowiek z żelaza".

Z prawie stu tytułów filmów kinowych i telewizyjnych, pojedynczych i seriali, do których Andrzej Korzyński skomponował muzykę, należy wymienić przede wszystkim: "Wniebowst±pienie" Jana Rybkowskiego, "Agenta nr 1" Zbigniewa KuĽmińskiego, "Nie ma mocnych" i "Kochaj albo rzuć" Sylwestra Chęcińskiego, "Motyle" Janusza Nasfetera, "Ocalenie" Edwarda Żebrowskiego, "Doktora Judyma" Włodzimierza Haupego, nagrodzone na festiwalu filmowym w Gdańsku w 1977 roku "Czerwone ciernie" Juliana Dziędziny, "Wielkiego Szu" Chęcińskiego, "Do góry nogami" Jerzego Jędryki, "Oko proroka" Pawła Komorowskiego oraz "Akademię Pana Kleksa" Krzysztofa Gradowskiego i wszystkie jej kontynuacje.

S± również filmy zagraniczne: radziecki "Zapamiętaj imię swoje", NRD-owskie m.in. "Czarny Młyn" i "Jorge Jadgeb", zachodnioniemiecki "Droga w ¶wietle księzyca", włoski "Sette donne a testa" z serii "Modno cane", amerykański "Le Grabuge". Tę dług± listę na ogół sukcesów kasowych i artystycznych uzupełnia polski film "W pustyni i w puszczy" z którego "Piosenka Stasia i Nel" w 1975 roku zyskała spore powodzenie w USA, jako "Flowers Never Die" wykorzystana w filmie pod tym samym tytułem przez słynnych braci Shermanów.

Pochłonięty filmem Korzyński lat siedemdziesi±tych i osiemdziesi±tych nigdy nie zapomniał o piosenkach. "Motylem jestem" została ogłoszona Radiow± Piosenk± Roku 1973, a jakby tego było mało, w 1983 roku powstał Franek Kimono z "Dysk Dżokejem" i "King Bruce Lee" na czele. To wszystko naprawdę skomponował Andrzej Korzyński.

Imponuj±ca lista tytułów filmów, które swoj± muzyk± ilustrował Andrzej Korzyński dowodzi, iż publiczno¶ć dobrze słyszy i doskonale wie, która muzyka jest udana. Nie można pomin±ć faktu, że jest to pierwszy z polskich kompozytorów filmowych, który doczekał się edycji płytowych swoich kompozycji.